Het ontstaan van Stichting BOZporus

Stichting BOZporus is gevestigd in Bergen op Zoom. De stichting streeft ernaar een brug te vormen tussen het welvarende West-Europa en de minder welvarende landen uit het oosten. Stichting BOZporus is in februari 2010 opgericht door twee ambitieuze studenten. Onur Ateşyürek, een van de twee oprichters van de stichting en bedenker van de naam, is nog steeds de voorzitter. De naam van de stichting heeft twee kenmerkende eigenschappen.

Oprichtingsverhaal

Nadat de twee oprichters zich jarenlang hebben ingezet voor de gemeenschap van Bergen op Zoom via verschillende nevenactiviteiten, vonden zij het tijd om een project op te zetten waarbij humanitaire hulp centraal stond. Zo besloten zij armen te willen helpen, alleen wisten zij nog niet op welke manier. Het leek de huidige voorzitter, Onur Ateşyürek leuk om met Nederlandse jongeren iets in het buitenland te doen. Landen waar armoede is hadden hierbij een pre. Na lange brainstormsessies, besloten de twee dat zij zich wilden richten op scholen die getroffen zijn door oorlogen. Op deze manier is Stichting BOZporus opgericht, met als doel het bieden van hulp aan scholen die getroffen zijn door de oorlog, op een volledig onafhankelijke manier. Stichting BOZporus staat open voor iedereen die zich wilt inzetten voor zijn medemens, ongeacht geslacht, afkomst, leeftijd of wat dan ook.

Betekenis van de naam

De naam BOZporus bevat elementen van verschillende culturen. Het eerste gedeelte bestaat uit de letters BOZ. BOZ is een afkorting voor de Gemeente Bergen op Zoom, de stad waar Stichting BOZporus is opgericht. Het tweede element van de naam komt van ‘Bosporus’. De Bosporus is een zeestraat die de Zee van Marmara verbindt met de Zwarte Zee en vormt een overgang tussen het westen en het oosten. Dit is het culturele element van de naam. Het culturele element weerspiegelt tevens het doel van Stichting BOZporus: een brug vormen tussen het welvarende westen en het minder welvarende oosten.

Waarom onze focus ligt op Kosovo

Wij krijgen vaak de vraag te horen waarom wij ons voornamelijk richten op Kosovo. Nadat de stichting was opgericht, is er onderzoek gedaan naar de mogelijkheden. De landen die in een recente periode een oorlog zijn ondergaan zijn op een rij gezet. Hieruit kwam de volgende lijst met landen naar voren:

• Kroatië in de vroege jaren 90
• Bosnië midden jaren 90
• Tsjetsjenië midden jaren 90
• Kosovo eind jaren 90
• Irak in 2003
• Palestina 2006 
• Somalië 2006 

Hierna werden al deze opties een voor een geanalyseerd. Irak en Somalië zouden een probleem opleveren wanneer er een gemengde groep vrijwilligers zou afreizen naar deze landen om hier vrijwilligerswerk te doen. De situaties in Tsjetsjenië en Palestina zijn nog dusdanig instabiel dat we geen zekerheid/veiligheid zouden kunnen bieden aan de vrijwilligers, waardoor ook deze twee landen afvielen. Kroatië heeft zich na de oorlog weer goed ontwikkeld, waardoor de opties Bosnië en Kosovo overbleven. Door meer onderzoek te doen over deze twee opties, zagen wij dat heel weinig mensen wat weten over Kosovo en er heel weinig hulp werd geboden aan dit land. Bosnië is een land waar veel vrijwilligersorganisaties al op focussen. Wanneer ook de nodige relaties gelegd konden worden middels een Albanese kennis uit Nederland, is er voor Kosovo gekozen. Naarmate heen en weer is gegaan voor projecten, zagen wij dat er nog heel veel hulp nodig is in Kosovo. Hierdoor ligt de focus voorlopig nog steeds op dit land.